Seninle herşey daha güzel, hayat daha tam. Bir türlü yere basamadığım ayaklarım toprağı hissederek huzur buluyor sanki şimdi. Sana tekrar kavuşmanın hazzı mı bu, yoksa hiç yoktan boynuma, elime, ayağıma vurulan prangadan kurtulmanın sevinci mi bilemiyorum. Yeni evime çiçekler alasım geliyor, çiçekli ve renkli battaniyeler.. Hatta turuncu bir halı!

Masumdum ben hep. Hepimiz/hepiniz biliyordunuz bunu. Bile bile tükettiniz beni. Peki şimdi ne oldu? O burun kıvırdığınız, ittiğiniz, hor gördüğünüz, ayıpladığınız benden ne farkınız var şimdi?

Hepimiz suçluyuz kendi küçük dünyamızda/Hepimiz masumuz.

Neitzche'nin dediği gibi, hem kendi kendimizin erbabıyız, hem de celladı.

Yıllar yıllar sonra masumiyetimin ortaya çıkışı ile haksız yere aldığım bu cezanın üzerimden kalkmasına sevinmemin nedeni olan, içinde bulunduğumuz sosyal hayatı sorgulamak isteği var içimde şimdi de. Yine de huzurlu ancak uğradığı haksızlığın karşısında senelerin geçerken attıkları toprak ile örtülerek kor haline gelmiş öfkeli bir uykuya dalacağım birazdan. Ne de olsa kendimi, yaşamımı, yaşamımdakileri düşünecek çok günüm, bunu yaparken dinleyecek çok şarkım ve tüketecek çok şarabım olacak Ankara'da..