Bugün, en umutsuz olduğum zamanlardan biriydi. Bugün resmen gökteki kara bulutların altında ezildiğimi hissettim. Kimseyle bırak konuşmayı, göz göze bakacak halim bile yoktu. Öyle umutsuz ve çaresizdim ki Tanrı'nın eli dokundu omzuma ve ona döndüm, bana hayallerimi sakladığı kutuyu verdi. Henüz onu açamadım. Buna karşın elimde olması bile bana tarifsiz bir mutluluk veriyor, içim içime sığmıyor. Madem geçmişimi koparıp aldınız benden, en azından hayallerimi geri vermeniz büyük incelik. Gerçekleştiklerini görmek ise bir mucize olur ve o zaman derim ki "evet, mucizelere inanıyorum." Sabırlı bir heyecanla bekliyorum.