Sesame Street: Mad Men

Eksenle biraz olsun renklenen gri bir Ankara cumartesisi ve ben yatak keyfi yaptığımı sanıyorum yanaklarımdaki yerçekimine yenik düşen damlaları umursamadan. Eksen çok güzel çalıyor sabah sabah. Paylaşacak birini arıyorum, bulamıyorum. Bu durumdan da 3,5 senemi heba ettiğim ilişkimi sorumlu tutuyorum, hadi artık yeter diye aramak istiyorum, cesaret edemiyorum. Kendi başıma hayatımın rutinini bozmamaya çalışıyorum işte.

Dün doktor yaşımı 25 olarak yazmış, sekretere söylerken ben de bozmadım. Halbuki ne kasvetli geçmişti 25 yaşım.. Ne güzel bir sayı aslında. "Tam yaşı ya" ünlemini taşıyan her saçma eylemin ev sahibi. Korkuyorum bu asık suratım üzerime yapışıp kalacak diye. Gülemiyor ki suratım bir türlü.. Bütün cevaplar benim, hepsi bende aslında. Bu durumdan kurtulmaya cesaretim yok belki de. Beni son zamanlarda yaşama bağlayan tek şey ise bir üstteki (veya alttaki, tam bilemiyorum) video :)

ah eksen ne güzel çalıyorsun..

Birbirimizden içreyiz, sen bunu ne kadar görmezden gelmek istesen de. Sen benim bir türlü gün ışığına çıkaramadığım masum, kendi halinde, evet biraz zayıf yanımsın. Ben ise senin ortaya çıkarmaya cesaret edemediğin yırtıcı, can yakıcı, otoriter yanınım. Bir aradayken içinde olduğumuz mükemmel uyumu arıyorsun bensizlikte. Bense annemden sonra en çok senin kollarında olmayı özlüyorum.