Ayazağa

Sağlık ocağının girişinin fotoğrafını buldum, mutluluk da değil huzur da; bağlılık, bağımlılık belki de. Mutluluk da huzur da hatta. O köhne memleketi bu kadar özleyeceğimi 2004'te oraya taşındığımda aklımın ucundan geçirmezdim. İlk evim benim, kendime ait, kendimi bulduğum ilk yerim. Özledim. Ve özlem hala pencere pervazında kalmış bir sinek ölüsü. Neitzche "Bir yerde hayal kuramıyor musun, oradan çekip gitmeli" der Zerdüşt'ün bozuk türkçe çevirilerinden birinde. Hayallerimi oradan, evimden çıkarken kapının ardında bırakmışım meğerse. hayallerimi, huzuru ve mutluluğu. Hayal kuramadığım bir yerde yazarken bunları, sağlık ocağı girişinin fotoğrafına bakıyorum. Yazı yazmayı unuttuğumu ve özlediğimi fark ediyorum. Özlüyorum.