Belki biraz zeki olsaydım, her şey daha kolay olurdu. Belki gülüp geçmem gereken eleştiriler aldım tiyatroda. Ama nedeni benim hepsinin, ona ne şüphe! düşünmüyorum çabalamıyorum hiçbir şey için. Ve ella da "kendine zaman tanı, rahatla, mutlu ve hoşgorulu ol" demekten başka birşey yapmadı! Niye ellayı suçluyorum ki şimdi :) yoruldum. gerçekten yoruldum. kendi kendimi yordum durdum. belki nazilliye gidince hemen yaptırmalıyım o dövmeyi. ne ettiysem kendime ettim. olamadım kendimin erbabı, erittim tükettim kendimi, her hareketimde her sözümde celladı oldum kendimin. her düşüşümde "şu anda en dipteyim ve küllerimden yeniden doğacağım" diyorum ama küllerin içine daha çok batıyorum her çırpınışında. gerçi, fiziki bir çırpınma yok, yalnızca ucuz numaralarla gaza getirmeye çalışyıorum kendimi arada. bir kere geldiğim şu hayatta başarısız oldum ben müdür, ne yapacağız? bozuk bunu değiştir deyip geri versem işe yarar mı? bazılarına karşı ne kadar cömert davranıyorsun! en çok koyan da beni de o bazıları'nın içine koyuyor olman. belki bu yaşadıklarım ilerisi için çok güzel hedeler filan da, yoruldum be müdür.. sabah mutlulukla kalkıp gece yapmam gereken her şeyi yapmış olmanın, en önemlisi, günü hakkıyla yaşamış olmanın huzuruyla uyumak istiyorum. belki saçlarımı okşayan ılık bir el, belki kahkahalarla kadeh tokuşturduğum, hayata aynı pencereden, birlikte baktığım iyi insanlar. bu çok değil, sen de biliyorsun. Yeter artık, hı? yetsin, dimi?